Του Κώστα Ροδινού
Τις τελευταίες ημέρες είναι τόσο εμφανής και απροκάλυπτη η πίεση ….εγχωρίων και ..εξωχωρίων κέντρων για «συναίνεση», που ευλόγως δημιουργεί υποψίες.
Στην Ελλάδα, υποτίθεται ότι, έχουμε μια ισχυρή κυβέρνηση που διανύει μόλις τον δεύτερο χρόνο της θητείας της και στηρίζεται σε μια άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Επιπλέον, έτσι τουλάχιστον μας έλεγαν, ο κ. Παπανδρέου απολαμβάνει της εμπιστοσύνης και χαίρει της εκτίμησης της Ε.Ε. , του ΔΝΤ και των ΗΠΑ. Μας τον παρουσίαζαν μάλιστα ως μια προσωπικότητα μεγάλου βεληνεκούς και ηγέτη μακράς πνοής. Ηταν ο άνθρωπος που θα μεταμόρφωνε την διαφθαρμένη Ελλάδα, σε σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος!
Ακόμα πιο σημαντικό: η Κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου υλοποιεί ένα πρόγραμμα που έχει τις ευλογίες της Ε.Ε., της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, άρα έχει ισχυρούς …συμμάχους.
Αναρωτιέμαι, ποιός εμποδίζει τον κ Παπανδρέου να κυβερνήσει; Να πάρει, επιτέλους, τα ενδεικνυόμενα μέτρα για να βγεί η χώρα από την κρίση;
Ποιος είναι ο λόγος που ζητάνε και τη στήριξη του κ. Σαμαρά;
Όταν μια κυβέρνηση ζητάει …συναίνεση, σημαίνει ότι δεν μπορεί μόνη της! Γιατί δεν ζήτησε συναίνεση ο κ. Παπανδρέου το 2010; Και για να είμαστε δίκαιοι, γιατί ο κ. Παπανδρέου αρνήθηκε να παράσχει συναίνεση στον κ. Καραμανλή και ζητούσε εκλογές; Είναι δυνατόν ο άνθρωπος που έλεγε όχι σε όλα να έρχεται σήμερα και ζητάει τη στήριξη της αντιπολίτευσης;
Μήπως ο κ. Παπανδρέου δεν μπορεί άλλο;
Μήπως οι βουλευτές και οι υπουργοί του είναι απρόθυμοι να ακολουθήσουν και δεν μπορούν (ή δε θέλουν) να φέρουν σε πέρας το έργο που ανέλαβαν;
Μήπως ο κομματικός στρατός, που είχε συνηθίσει στην καλοπέραση, δημιουργεί ανυπέρβλητα προβλήματα;
Μήπως, οι γνωστοί διαπλεκόμενοι έχουν απογοητευτεί από το βήμα των, υποτιθέμενων, μεταρρυθμίσεων και άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι ο ..Τιτανικός πάει για …μετωπική με το …παγόβουνο;
Από την άλλη πλευρά, για τον κ. Σαμαρά, τα ίδια κέντρα, έλεγαν τα χειρότερα: ότι είναι «λαϊκιστής», «ανεύθυνος», «δημαγωγός», «καιροσκόπος» και ό,τι επενδύει στην «χρεοκοπία της χώρας»;
Για τη Ν.Δ. αφήστε τα καλύτερα! Τι έγινε ξαφνικά;
Ζητάνε την ..συναίνεση του «λαϊκιστή» και του πολιτικού που επένδυε στην «χρεοκοπία της χώρας;» Θέλουν τη στήριξη ενός διαλυμένου κόμματος που «υπερχρέωσε τη χώρα»; Για να τους προσφέρουν τι;
Και γιατί δεν ζητάνε την συναίνεση του κ. Καρατζαφέρη, της κας Μπακογιάννη και του κ. Κουβέλη, οι οποίοι είναι …πρόθυμοι και διαθέσιμοι; Όλοι μαζί θα σχημάτιζαν ένα ισχυρό μνημονιακό μέτωπο! Γιατί κόπτονται για τον κ. Σαμαρά; Θέλουν το καλό του;
Η απάντηση, εκ πρώτης όψεως, δεν είναι τόσο εύκολη.
Παιχνίδι ευθυνών με φόντο το αδιέξοδο Φαίνεται ότι τα μέτρα που απαιτεί η τρόϊκα (για τη συνέχιση της χρηματοδότησης) είναι τόσο αυστηρά, που ο κ. Παπανδρέου διεμήνυσε ό,τι αφ΄ ενός μεν δεν μπορεί να τα περάσει από την κοινοβουλευτική του ομάδα και το κόμμα του και αφ΄ ετέρου επειδή αυτά εκτείνονται και πέραν του 2013, δεν μπορεί να δεσμεύσει και την επόμενη κυβέρνηση. Καλόν θα ήταν επομένως, να υπάρχει και η συναίνεση του άλλου κόμματος εξουσίας.
Ο κ. Παπανδρέου φοβάται, επίσης, μια γενικευμένη κοινωνική αναταραχή την οποία δεν θα μπορέσει να τη διαχειριστεί αποτελεσματικά.
Η τρόικα από τη δική της πλευρά, εκτιμά ότι το μνημόνιο έχει βαλτώσει. Για την ακρίβεια όχι μόνο δεν προχωράει τίποτα, αλλά αναιρούνται και ειλημμένες αποφάσεις. Παράλληλα, βλέπει αυτό που βλέπουμε όλοι, ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι κατώτερη των περιστάσεων και το χειρότερο, δέσμια των κομματικών της αγκυλώσεων.
Με άλλα λόγια κυβέρνηση και τρόϊκα είναι σε αδιέξοδο. Ένα αδιέξοδο που ούτε να αντιμετωπίσουν ξέρουν και το σημαντικότερο δεν τολμούν να το ομολογήσουν γιατί θα πρέπει κάποιος να αναλάβει και το κόστος της αποτυχίας και δεν υπάρχουν και πολλοί πρόθυμοι!
Ο κ. Παπανδρέου θα λέει ότι φταίει το μνημόνιο, ενώ η τρόϊκα θα ισχυρίζεται ότι ευθύνεται η κυβέρνηση που δεν κατάφερε να εφαρμόσει τον πυρήνα του μνημονίου, δηλαδή τις διαρθρωτικές αλλαγές.
Σ’ αυτή τη διελκυστίνδα το πάνω χέρι το έχει βεβαίως η τρόϊκα μιας και κρατάει την κάνουλα της χρηματοδότησης.
Ο κ. Παπανδρέου τι διαθέτει; Την απόγνωση του! Η απειλή ενός απονενοημένου διαβήματος ότι μπορεί να τα τινάξει όλα στον αέρα! Από το να πάει αμέσως σε πρόωρες εκλογές, μέχρι να βγάλει τη χώρα από το ευρώ! Αυτά είναι επικίνδυνα παιχνίδια. Το βλέπουμε άλλωστε από τα σενάρια που διακινούνται στον διεθνή τύπο.
Το σωσίβιο της συναίνεσης
Στο σκηνικό που περιγράψαμε προηγουμένως δεν υπάρχει διέξοδος. Το ΔΝΤ βρίσκεται μπροστά στο ενδεχόμενο να ακυρωθεί η ουσία του ρόλου του (όχι μόνο δεν λύνει προβλήματα, αλλά τα επιδεινώνει). Η ΕΚΤ θα έχει στην κατοχή μερικά δις ανεπιθύμητων ελληνικών ομολόγων. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα αδυνατούν να εξηγήσουν στους πολίτες τους ένα δαπανηρό σχέδιο διάσωσης που κατέληξε σε φιάσκο. Το κόστος είναι βαρύ για όλους.
Ποιο είναι το plan B στην περίπτωση αυτή: «να υποχρεώσουμε τους ‘Eλληνες να τα καταφέρουν». «Να τα καταφέρουν», σημαίνει να δεχθούμε το νέο μνημόνιο. Ένα μνημόνιο τον οποίο περιλαμβάνει και εμπράγματες εγγυήσεις! Για να μην πάνε χαμένα τα δάνεια! Έτσι οι δανειστές μας θα περάσουν πιο εύκολα το πρόγραμμα στο εσωτερικό τους. «Τους δανείζουμε τους έλληνες, αλλά βάζουν για αντάλλαγμα τη γή τους».
Ήδη ο κ. Παπανδρέου με τη συνέντευξή του στην «Κοριέρρε Ντελα Σέρα», ….απέκλεισε …νησιά και μνημεία, αλλά δεν απέκλεισε άλλες εγγυήσεις!
Όμως, για να έχει πιθανότητες επιτυχίας το «Εμπράγματο Μνημόνιο», πρέπει να εξουδετερωθεί η πιο δυνατή αντιμνημονιακή φωνή (από πλευράς επιρροής στο εκλογικό σώμα), δηλαδή ο κ. Σαμαράς!
Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να γίνει αυτό, (επειδή όλα τα άλλα απέτυχαν) είναι να τον υποχρεώσουν, στο όνομα δήθεν σωτηρίας της πατρίδας, να στηρίξει το νέο μνημόνιο.
Αυτό το σχέδιο βολεύει (για την ακρίβεια διασώζει) τον κ. Παπανδρέου, την τρόϊκα, τους τραπεζίτες και το σύστημα των διαπλεκομένων.
Δεν εξυπηρετεί τον κ. Σαμαρά (καθίσταται συνυπεύθυνος), τον ελληνικό λαό (γιατί θα πληρώσει το μάρμαρο) και την πατρίδα μας (ουσιαστικά θα είναι υποθηκευμένη.)
Ο πρόεδρος της Ν.Δ. επειδή έβλεπε τι ερχόταν, είχε τη διορατικότητα να παρουσιάσει ένα άλλο σχέδιο εξόδου της χώρας από την κρίση.
Μ’ αυτό τον τρόπο δεν αιτιολογεί μόνο την άρνηση του (το δικό σας σχέδιο δεν δουλεύει, εγώ παρουσίασα ένα που αξίζει να δοκιμαστεί). Κυρίως, αποδομεί την ουσία του επερχομένου «Εμπραγμάτου Μνημονίου». Τους είπε, με άλλα λόγια, ότι δεν χρειάζεται νέο μνημόνιο γιατί υπάρχει και άλλη λύση!
Τι θα γίνει από εδώ και στο εξής:
Προφανώς επειδή διακυβεύονται πολλά, ότι οι πιέσεις για συναίνεση θα ενταθούν και δεν θα είναι μόνο οικονομικής φύσεως.
Ελπίζουμε να έχουν γνώσιν οι φύλακες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου