Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

Είσαι τόσο λίγος, που δεν αξίζεις ούτε την οργή μας


Δεν περιμέναμε ποτέ ότι θα ήσουν τόσο λίγος, τόσο δειλός, τόσο ανύπαρκτος.
Δεν περιμέναμε ποτέ ότι θα ήσουν τόσο καραμανλής, τόσο συμβιβασμένος, με ότι πιο άρρωστο μας κληρονόμησε η μεταπολίτευση.
Δεν περιμέναμε ποτέ ότι θ αναζητούσες σανίδα σωτηρίας στο μασάζ κολακείας του Τηλέμαχου της Μιμής, προς τους νταβατζήδες.
Δεν περιμέναμε ποτέ, ότι θα ήσουν τόσο μικρός μπροστά στη σήψη και τη διαφθορά.
Δεν περιμέναμε ποτέ ότι δεν θα είχες το σθένος να επιβληθείς στους υπουργούς σου, οι οποίοι έχουν μετατρέψει τα πόστα τους-με τις εξαιρέσεις των εντίμων-σε μηχανές προσωπικού πλουτισμού καθώς διαισθάνονται ότι το ΤΕΛΟΣ πλησιάζει.
Δεν περιμέναμε ποτέ ότι θα επέτρεπες στις συμμορίες των σεσημασμένων golden boys που οργίαζαν επί Καραμανλή, του Β, του δειλού, παρέα με τους διαπλεκόμενους μηντιάρχες, να εξακολουθήσουν να κάνουν τα ίδια και χειρότερα.
Ειλικρινά φίλε μου, είσαι τόσο λίγος, τόσο χάρτινος, που δεν αξίζεις ούτε την οργή μας.
Σήκω φύγε…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου