Ο Νίκος Παπανδρέου χρίστηκε ο διανοούμενος της οικογένειας. Γοητευτικός ρόλος. Απαιτεί παρατηρητικότητα, τέχνη να λογαριάζεσαι με αποστάσεις, διεισδυτικότητα. Να μην αρκείσαι στην επιφάνεια, να βουτάς σε σώψυχα να τα τιμάς, να μη σε φοβίζουν πάθη, να εμπνέεσαι από αγγέλους και διαβόλους. Να μην κολακεύεσαι από σαλιαρίσματα, υποκλίσεις, αυλοκόλακες της δεκάρας, ευγενικές κουβέντες, ανούσιες, σαχλοαναλύσεις συγκαταβατικές φράσεις… Ακόμα κι αυτά να τα παρατηρείς, σίγουρα όμως να μην τα επιζητάς, να μην εξαρτάσαι. Να σκαρφαλώνεις πάνω τους ακόμα κι αν στιγμιαία τα λιμπίζεται η ματαιοδοξία σου…
Να κρεμιέσαι με ευκολία από τη λάμπα του δωματίου να παρατηρείς το τραπέζι όχι ως ομοτράπεζος. Να λογαριάζεις ως εκλεκτούς, όχι τους εύπεπτους, τους κοινωνικά αβίαστα δακτυλοδεικτούμενους ως εκλεκτούς (του κώλου), τους θορυβώδεις... Να παρατηρείς στωικά και ίσως να οικτίρεις την δόξα «αρχόντων» ακόμα και πολιτικών σε μια πεινασμένη χώρα για θύματα…. Είδα στο protagon.gr τις φωτογραφίες από την εκδήλωση της παρουσίασης του νέου βιβλίου του Νίκου Παπανδρέου και μελαγχόλησα.
Έχω διαβάσει ένα βιβλίο του, επηρεασμένη από ένα κείμενό του στο Symbol… Ακόμα θυμάμαι εκείνο το κείμενο…Περιέγραφε ένα πουλί που ακολουθούσε ένα πλοίο και έναν άνθρωπο που το παρατηρούσε…Το είχα καταδιασκεδάσει. Το βιβλίο του ήταν αυτό που λένε οι Αμερικανοί ο.κ ή οι Άγγλοι interesting και πάνε παρά κάτω τη συζήτηση. Έκτοτε…Κάποιοι ψίθυροι για την έμμεση «παρουσία» του στους λόγους του αδελφού του, κάποιοι τον χρίζουν «σύμβουλο», κάποιες κουβέντες του -υποδείξεις σε μια πρόσφατη συνέντευξή του που αφορούσαν τον Υπουργό Οικονομικών Παπακωνσταντίνου, τόσο αστεία ανυποψίαστες, τόσο ξεκομμένες από το γεγονός ότι ο αδελφός του είναι Πρωθυπουργός…
Είδα στο protagon.gr τις φωτογραφίες από την παρουσίαση του βιβλίου του Νίκου Παπανδρέου και μελαγχόλησα. Ο Νίκος σίγουρα ...
δεν παρέδωσε τα κείμενά του στον εκδοτικό οίκο και δεν περίμενε με αγωνία και λαχτάρα το τηλέφωνό του να χτυπήσει. Δεν τον τσάκισε η αναμονή και δεν κατασκόπευσε σε βιβλιοπωλείο αν έχει το βιβλίο του σε κάποιο ράφι. Ίσως και οι πωλήσεις να μην είναι έκπληξη. Ως δια μαγείας Β έκδοση! Η επωνυμία του τον απάλλαξε απ΄αυτά και η επωνυμία του τον τυράννησε σε πολλά άλλα… Δεν υπάρχει χειρότερο από το να μην έχεις καθαρή ματιά της αξίας σου. Είναι κατακρεούργηση. Να πρέπει να ξοδεύεσαι σε εξηγήσεις, να πρέπει ν΄ αποδεικνύεις διπλά και ν΄ αναφέρεσαι σαν στρατιώτης μονίμως… Σας βεβαιώνω γνωρίζω από πρώτο χέρι το βάρος στην πλάτη των επώνυμων κληρονόμων…Δεν είναι η ματιά μου μνησίκακη, ούτε η ψυχή μου εμπεριέχει ζήλεια…Απλώς όταν είδα τις φωτογραφίες της εκδήλωσης μελαγχόλησα…Πλήθος 700 ατόμων συνέρευσε! Fun άραγε ποιού; Τι θλίψη! Για όλες τις καλοχτενισμένες κυρίες…Ο «Άγγελος» στην πλατεία είναι σπουδαία λύση…Δυο βήματα από τη Μεγάλη Βρετανία για να «κρατήσει» το μαλλί…Και το μακιγιάζ της κυρίας Βαλυράκη, ως Μήδεια στην Επίδαυρο, μια χαρά κι αυτό και οι πολιτικοί στις πρώτες σειρές…Σπουδαίος ο τηλεφακός, τεραστίων διαστάσεων, μη χάσει ο κύριος Σηφουνάκης πολύτιμο ενσταντανέ και η κυρία Νταλάρα και οι Πρόεδροι γενικώς…Και χαμόγελα και υποκλίσεις και οι πολυέλαιοι όλοι αναμμένοι και οι χρυσές καρέκλες Λουί κάτι και οι πούδρες και τ΄αρώματα και ο χώρος ο κατάλληλος...Κι αναρωτήθηκα…
Αυτό το κοινό ήταν τελικά ο στόχος του; Σ΄αυτό κόπτονταν να συστήσει το έργο του; Γι αυτό το κοινό περπάτησε τέτοια διαδρομή; Σ΄αυτό το κοινό τον κατηύθυνε ο δρόμος της διανόησης; Πόσο μακριά τελικά περπατάει ο άνθρωπος για να μη κουνήσει ρούπι από κει που έφυγε…
ΥΓ. Ο Νίκος, εν αντιθέσει προς τον Γιώργο, δεν φοράει ποτέ γραβάτα. Τουλάχιστον έτσι νομίζει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου