Ένα εκατομμύριο ευρώ την ημέρα, κοστίζει η εμπλοκή μας...στην Λιβυή!
Το νούμερο του ενός εκατομμυρίου (1.000.000 ευρώ την ημέρα !!) εξοργίζει τους Έλληνες με τους πετσοκομμένους μισθούς και συντάξεις.
Η εμπλοκή μας με τη διάθεση μιας φρεγάτας,ενός ιπτάμενου ραντάρ, ελικοπτέρων (και 4 F-16 μελλοντικά;) έχει σύμφωνα με τον στρατιωτικό συντάκτη του ANT-1 Πάρι Καρβουνόπουλο, αυτό το βαρύ οικονομικό κόστος.
Και ερωτώ, ποιοί αποφάσισαν την εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο;;
Ο πρωθυπουργός Γιώργος Α. Παπανδρέου, ο υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας, ο υπουργός και αναπληρωτής υπουργού Άμυνας, Ευάγγελος Βενιζέλος και Πάνος Μπεγλίτης, απο το ΑΓΕΕΘΑ ο πτέραρχος Ι. Γιάγκου μαζί με τον γγ του ΥΠΕΞ Ιωάννη Ζέππου.
Άραγε ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας συνηγόρησε για αυτό;;
Θυμίζω ότι βάση του Άρθρου 36 του συντάγματος
1. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με τήρηση οπωσδήποτε των ορισμών του άρθρου 35 παράγραφος 1, εκπροσωπεί διεθνώς το Κράτος, κηρύσσει πόλεμο, συνομολογεί συνθήκες ειρήνης, συμμαχίας, οικονομικής συνεργασίας και συμμετοχής σε διεθνείς οργανισμούς ή ενώσεις και τις ανακοινώνει στη Βουλή, με τις αναγκαίες διασαφήσεις, όταν το συμφέρον και η ασφάλεια του Κράτους το επιτρέπουν.
Η όπως με το μνημόνιο αποφασίζομεν και διατάσσομεν!;;
Αποφάσισαν άραγε να ακολουθήσουν τον δρόμο του Παπακωνσταντίνου, που υπέγραψε αυτό το αίσχος του μνημονίου εν αγνοία όλων, χωρίς ψήφιση στη βουλή, ούτε καν υπογραφή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας...!;;
Έχουμε καταλάβει άραγε τι σόι πολιτικούς έχουμε σε αυτή την χώρα;;
Δυστυχώς το υπάρχον πολιτικό σύστημα με τις επιπρόσθετες απαξιωτικές ρυθμίσεις του Συντάγματος, που επέβαλε ο κομματικός μηχανισμός επέτρεπε στην εκάστοτε εξουσία να επηρεάζει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, ακόμη και αυτόν του Προέδρου της Δημοκρατίας, μετατρέποντας το πολίτευμα από προεδρευομένη σε πρωθυπουργική δημοκρατία.
Η κομματική αντιπαράθεση δεν επέτρεψε τη λήψη μέτρων για τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης και υγείας, της παραγωγικότητας του δημόσιου τομέα και της εξασφάλισης ενός λειτουργικού νομοθετικού πλαισίου. Έπρεπε να έλθουν οι δανειστές μας για να μας τα επιβάλλουν και μόνο τότε αρχίσαμε να τα διαφημίζουμε σαν αναγκαία. Τι ντροπή!
Για κάθε υπόθεση υπάρχουν αντικρουόμενοι νόμοι και νομοθετικές διατάξεις που έχουν μετατρέψει το νόμο σε ιστό αράχνης, που συγκρατεί μεν τα μικρά έντομα αλλά διαπερνάται από τα μεγάλα, με αποτέλεσμα τη διατάραξη του κοινού περί δικαιοσύνης αισθήματος.
Λόγω της τραυματικής εμπειρίας της χούντας ήταν εύκολο να υποβαθμισθεί η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων και να γίνει έρμαιο στις εκάστοτε επιλογές της κομματικής εξουσίας.
Το φιάσκο στα Ίμια, το Μακεδονικό, οι απαιτήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο, το Κυπριακό, τα τεκταινόμενα στη Θράκη αλλά και το μεταναστευτικό, δείχνουν ότι ο ρόλος του Στρατού στις εθνικές υποθέσεις και την κατάρτιση στρατηγικών σχεδίων πέραν των καθαρά επιχειρησιακών έχει έλθει σε δεύτερη μοίρα.
Το θυσιαστικό παράδειγμα των Ελλήνων αξιωματικών αλλοιώθηκε στα μάτια του έθνους από τον πλουτισμό των πολιτικών που τους έχουν υποσκελίσει. Η έννοια της πατρίδας ως νοηματική προϋπόθεση υπαρξιακής ολοκλήρωσης έχει μετατραπεί σε έννοια συνόλου ανθρώπων με κοινά συμφέροντα που μπορεί κανείς να την επιλέγει κατά το δοκούν.
Η ηγεσία μας, πιστή στο νεοταξικό δόγμα του εθνομηδενισμού, της αυτοκατάργησής της και της δημιουργίας μιας παγκόσμιας κυβέρνησης, οδηγεί το έθνος κράτος προς εξαφάνιση.
Η χειρότερη, όμως, μορφή κατοχής, που απειλεί την υπαρξιακή μας συνείδηση, θέτει σε κίνδυνο τη βιωσιμότητά μας και αμφισβητεί τη διατήρηση των χαρακτηριστικών και των ιδιαιτεροτήτων του έθνους και της φυλής μας, είναι η πολιτιστική κατοχή.
Επιβάλλεται με τη
-κατάργηση του γλωσσικού μας πλούτου,
-την παραποίηση της ιστορίας,
-την αλλοίωση της κοσμοθεωρίας και της θρησκευτικής μας παράδοσης,
-με την ανεξέλεγκτη εισροή λαθρομεταναστών και
-την προπαγάνδα αλλά κυρίως με την απαξίωση των αρετών.
Αυτά δηλαδή που μέχρι τώρα συνέβαλαν και συμβάλουν στη διατήρηση της εθνικής μας συνείδησης για δύο χιλιάδες χρόνια υπό το ζυγό πρώτα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που την μετατρέψαμε σε Ελληνική και μετά της Οθωμανικής, από την οποία απελευθερωθήκαμε με την Εθνική Επανάσταση του 1821.
Σήμερα οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους και η υποκρισία, η υστεροβουλία, το ψέμα, η αυθάδεια και η αδιαντροπιά χαρακτηρίζουν όχι μόνο τις σχέσεις των πολιτών, αλλά δυστυχώς και το δημόσιο λόγο των αρχόντων που θυσιάζεται στο βωμό της αρχομανίας και συγκαλύπτεται από τα επιστημονικά οργανωμένα μέσα μαζικής επιρροής.
Συμπατριώτες, το πράγμα έχει ωριμάσει από καιρό και οι συνέπειές του είναι ήδη ορατές. Κάτι πρέπει να γίνει εδώ και τώρα με ελεγχόμενο τρόπο, πριν η ροή των εξελίξεων μας φέρει σε νέες ανεξέλεγκτες εθνικές περιπέτειες μπροστά στις οποίες η υφιστάμενη δυσκολία των οικονομικών μέτρων φαίνεται ασήμαντη.
Το μέγα πρόβλημα είναι το ίδιο το πολιτικό σύστημα που αναπαράγει τους ίδιους ανθρώπους και την ίδια νοοτροπία της εξουσιαστικής συναλλαγής.
Οι σημερινοί τάχα δημοκράτες ηγέτες μας, κληρονομούν την εξουσία.
Οι οικογένειες Παπανδρέου και Καραμανλή κυβερνούν την χώρα δεκαετίες τώρα με παρόμοιο τρόπο. Ο πατέρας, ο γιος, ο εγγονός Παπανδρέου. Ο θείος και ο ανηψιός Καραμανλής... και ετοιμάζουν και τα εγγόνια και αν μπορούσαν θα ετοίμαζαν και τα δισέγγονα τους να ασκήσουν με την σειρά του εξουσία.
"Εδοξεν τη Βουλή και τω Δήμω...". Η φράση αυτή στην μαρμάρινη πλάκα της Πνύκας, σφράγιζε και θα σφραγίζει πάντα μια ιστορική αλήθεια. Οτι η αρχαία Ελλάδα και μάλιστα η Αθήνα, υπήρξε το λίκνο της Δημοκρατίας που αποσκοπούσε να διαμορφώσει τον άριστο πολίτη μέσα από θεσμούς κοινωνικής δικαιοσύνης και ισονομίας.
Πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε;
Τι απόγιναν εκείνες οι αρετές μας που κάποτε ενέπνευσαν τόσους ξένους λαούς; Τι απόμεινε από την έννοια της δημοκρατίας σήμερα, εδώ στην Ελλάδα τη μήτρα αυτού του τόσο προοδευτικού πολιτεύματος;
Πρέπει να συνηδητοποιήσουμε πριν να είναι πραγματικά αργά ότι οι διεκδικήσεις μας δεν πρέπει να είναι μόνο κατά των ''αναγκαίων εδώ που φτάσαμε'', κοινωνικά άδικων οικονομικών μέτρων, αλλά κατά του σχεδιαζόμενου εθνομηδενισμού.
Πρέπει όλοι μας να καταλάβουμε ότι μας οδηγούν ολοταχώς χρεοκοπημένους σε ένα σχεδιαζόμενο τραπέζι διαπραγματεύσεων όπου θα παιχθούν πολλά και σημαντικά εθνικά θέματα.
Για πόσο ακόμα θα τους ανεχόμαστε;;
Το νούμερο του ενός εκατομμυρίου (1.000.000 ευρώ την ημέρα !!) εξοργίζει τους Έλληνες με τους πετσοκομμένους μισθούς και συντάξεις.
Η εμπλοκή μας με τη διάθεση μιας φρεγάτας,ενός ιπτάμενου ραντάρ, ελικοπτέρων (και 4 F-16 μελλοντικά;) έχει σύμφωνα με τον στρατιωτικό συντάκτη του ANT-1 Πάρι Καρβουνόπουλο, αυτό το βαρύ οικονομικό κόστος.
Και ερωτώ, ποιοί αποφάσισαν την εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο;;
Ο πρωθυπουργός Γιώργος Α. Παπανδρέου, ο υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας, ο υπουργός και αναπληρωτής υπουργού Άμυνας, Ευάγγελος Βενιζέλος και Πάνος Μπεγλίτης, απο το ΑΓΕΕΘΑ ο πτέραρχος Ι. Γιάγκου μαζί με τον γγ του ΥΠΕΞ Ιωάννη Ζέππου.
Άραγε ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας συνηγόρησε για αυτό;;
Θυμίζω ότι βάση του Άρθρου 36 του συντάγματος
1. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με τήρηση οπωσδήποτε των ορισμών του άρθρου 35 παράγραφος 1, εκπροσωπεί διεθνώς το Κράτος, κηρύσσει πόλεμο, συνομολογεί συνθήκες ειρήνης, συμμαχίας, οικονομικής συνεργασίας και συμμετοχής σε διεθνείς οργανισμούς ή ενώσεις και τις ανακοινώνει στη Βουλή, με τις αναγκαίες διασαφήσεις, όταν το συμφέρον και η ασφάλεια του Κράτους το επιτρέπουν.
Η όπως με το μνημόνιο αποφασίζομεν και διατάσσομεν!;;
Αποφάσισαν άραγε να ακολουθήσουν τον δρόμο του Παπακωνσταντίνου, που υπέγραψε αυτό το αίσχος του μνημονίου εν αγνοία όλων, χωρίς ψήφιση στη βουλή, ούτε καν υπογραφή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας...!;;
Έχουμε καταλάβει άραγε τι σόι πολιτικούς έχουμε σε αυτή την χώρα;;
Δυστυχώς το υπάρχον πολιτικό σύστημα με τις επιπρόσθετες απαξιωτικές ρυθμίσεις του Συντάγματος, που επέβαλε ο κομματικός μηχανισμός επέτρεπε στην εκάστοτε εξουσία να επηρεάζει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, ακόμη και αυτόν του Προέδρου της Δημοκρατίας, μετατρέποντας το πολίτευμα από προεδρευομένη σε πρωθυπουργική δημοκρατία.
Η κομματική αντιπαράθεση δεν επέτρεψε τη λήψη μέτρων για τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης και υγείας, της παραγωγικότητας του δημόσιου τομέα και της εξασφάλισης ενός λειτουργικού νομοθετικού πλαισίου. Έπρεπε να έλθουν οι δανειστές μας για να μας τα επιβάλλουν και μόνο τότε αρχίσαμε να τα διαφημίζουμε σαν αναγκαία. Τι ντροπή!
Για κάθε υπόθεση υπάρχουν αντικρουόμενοι νόμοι και νομοθετικές διατάξεις που έχουν μετατρέψει το νόμο σε ιστό αράχνης, που συγκρατεί μεν τα μικρά έντομα αλλά διαπερνάται από τα μεγάλα, με αποτέλεσμα τη διατάραξη του κοινού περί δικαιοσύνης αισθήματος.
Λόγω της τραυματικής εμπειρίας της χούντας ήταν εύκολο να υποβαθμισθεί η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων και να γίνει έρμαιο στις εκάστοτε επιλογές της κομματικής εξουσίας.
Το φιάσκο στα Ίμια, το Μακεδονικό, οι απαιτήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο, το Κυπριακό, τα τεκταινόμενα στη Θράκη αλλά και το μεταναστευτικό, δείχνουν ότι ο ρόλος του Στρατού στις εθνικές υποθέσεις και την κατάρτιση στρατηγικών σχεδίων πέραν των καθαρά επιχειρησιακών έχει έλθει σε δεύτερη μοίρα.
Το θυσιαστικό παράδειγμα των Ελλήνων αξιωματικών αλλοιώθηκε στα μάτια του έθνους από τον πλουτισμό των πολιτικών που τους έχουν υποσκελίσει. Η έννοια της πατρίδας ως νοηματική προϋπόθεση υπαρξιακής ολοκλήρωσης έχει μετατραπεί σε έννοια συνόλου ανθρώπων με κοινά συμφέροντα που μπορεί κανείς να την επιλέγει κατά το δοκούν.
Η ηγεσία μας, πιστή στο νεοταξικό δόγμα του εθνομηδενισμού, της αυτοκατάργησής της και της δημιουργίας μιας παγκόσμιας κυβέρνησης, οδηγεί το έθνος κράτος προς εξαφάνιση.
Η χειρότερη, όμως, μορφή κατοχής, που απειλεί την υπαρξιακή μας συνείδηση, θέτει σε κίνδυνο τη βιωσιμότητά μας και αμφισβητεί τη διατήρηση των χαρακτηριστικών και των ιδιαιτεροτήτων του έθνους και της φυλής μας, είναι η πολιτιστική κατοχή.
Επιβάλλεται με τη
-κατάργηση του γλωσσικού μας πλούτου,
-την παραποίηση της ιστορίας,
-την αλλοίωση της κοσμοθεωρίας και της θρησκευτικής μας παράδοσης,
-με την ανεξέλεγκτη εισροή λαθρομεταναστών και
-την προπαγάνδα αλλά κυρίως με την απαξίωση των αρετών.
Αυτά δηλαδή που μέχρι τώρα συνέβαλαν και συμβάλουν στη διατήρηση της εθνικής μας συνείδησης για δύο χιλιάδες χρόνια υπό το ζυγό πρώτα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που την μετατρέψαμε σε Ελληνική και μετά της Οθωμανικής, από την οποία απελευθερωθήκαμε με την Εθνική Επανάσταση του 1821.
Σήμερα οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους και η υποκρισία, η υστεροβουλία, το ψέμα, η αυθάδεια και η αδιαντροπιά χαρακτηρίζουν όχι μόνο τις σχέσεις των πολιτών, αλλά δυστυχώς και το δημόσιο λόγο των αρχόντων που θυσιάζεται στο βωμό της αρχομανίας και συγκαλύπτεται από τα επιστημονικά οργανωμένα μέσα μαζικής επιρροής.
Συμπατριώτες, το πράγμα έχει ωριμάσει από καιρό και οι συνέπειές του είναι ήδη ορατές. Κάτι πρέπει να γίνει εδώ και τώρα με ελεγχόμενο τρόπο, πριν η ροή των εξελίξεων μας φέρει σε νέες ανεξέλεγκτες εθνικές περιπέτειες μπροστά στις οποίες η υφιστάμενη δυσκολία των οικονομικών μέτρων φαίνεται ασήμαντη.
Το μέγα πρόβλημα είναι το ίδιο το πολιτικό σύστημα που αναπαράγει τους ίδιους ανθρώπους και την ίδια νοοτροπία της εξουσιαστικής συναλλαγής.
Οι σημερινοί τάχα δημοκράτες ηγέτες μας, κληρονομούν την εξουσία.
Οι οικογένειες Παπανδρέου και Καραμανλή κυβερνούν την χώρα δεκαετίες τώρα με παρόμοιο τρόπο. Ο πατέρας, ο γιος, ο εγγονός Παπανδρέου. Ο θείος και ο ανηψιός Καραμανλής... και ετοιμάζουν και τα εγγόνια και αν μπορούσαν θα ετοίμαζαν και τα δισέγγονα τους να ασκήσουν με την σειρά του εξουσία.
"Εδοξεν τη Βουλή και τω Δήμω...". Η φράση αυτή στην μαρμάρινη πλάκα της Πνύκας, σφράγιζε και θα σφραγίζει πάντα μια ιστορική αλήθεια. Οτι η αρχαία Ελλάδα και μάλιστα η Αθήνα, υπήρξε το λίκνο της Δημοκρατίας που αποσκοπούσε να διαμορφώσει τον άριστο πολίτη μέσα από θεσμούς κοινωνικής δικαιοσύνης και ισονομίας.
Πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε;
Τι απόγιναν εκείνες οι αρετές μας που κάποτε ενέπνευσαν τόσους ξένους λαούς; Τι απόμεινε από την έννοια της δημοκρατίας σήμερα, εδώ στην Ελλάδα τη μήτρα αυτού του τόσο προοδευτικού πολιτεύματος;
Πρέπει να συνηδητοποιήσουμε πριν να είναι πραγματικά αργά ότι οι διεκδικήσεις μας δεν πρέπει να είναι μόνο κατά των ''αναγκαίων εδώ που φτάσαμε'', κοινωνικά άδικων οικονομικών μέτρων, αλλά κατά του σχεδιαζόμενου εθνομηδενισμού.
Πρέπει όλοι μας να καταλάβουμε ότι μας οδηγούν ολοταχώς χρεοκοπημένους σε ένα σχεδιαζόμενο τραπέζι διαπραγματεύσεων όπου θα παιχθούν πολλά και σημαντικά εθνικά θέματα.
Για πόσο ακόμα θα τους ανεχόμαστε;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου