του Αλέξανδρου Μητάκη, mitakis@voria.gr
Μέσα σε περίπου μία εβδομάδα γίναμε θεατές δύο περιστατικών που αν μη τι άλλο προβληματίζουν και σίγουρα δεν πρέπει να μας αφήνουν αδιάφορους. Κατά την επίσκεψή του στο Βερολίνο ο πρωθυπουργός δέχθηκε ισχυρή φραστική επίθεση από ομάδα φοιτητών, όταν έδωσε διάλεξη στο Πανεπιστήμιο Χούμπολτ. Οι φοιτητές φώναζαν «το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ , να ληστεύει το λαό», επιχείρησαν να υψώσουν πανό διαμαρτυρίας για τα κυβερνητικά μέτρα λιτότητας, ενώ το κάλεσμα που τους απηύθυνε ο Γ.Παπανδρέου για διάλογο έπεσε στο κενό.Μόλις προχθές ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης βρέθηκε αντιμέτωπος με οργισμένους φοιτητές στο Παρίσι, οι οποίοι χρησιμοποίησαν ιδιαίτερα βαριά γλώσσα εναντίον του και δεν τον άφησαν να μιλήσει σε εκδήλωση για τη νέα ταινία του σκηνοθέτη, Κώστα Γαβρά. Μάλιστα, η κατάσταση άρχισε να ξεφεύγει και ο Θ.Πάγκαλος αναγκάστηκε να αποχωρήσει από την αίθουσα.
Δύο παρόμοια περιστατικά, τα οποία δείχνουν ότι η νεολαία της Ελλάδας του ΔΝΤ και της τρόικας είναι ένα καζάνι που βράζει, μια ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να εκραγεί. Οι νέοι της χώρας βλέπουν θέσεις εργασίας να χάνονται καθημερινά, την ανεργία να εκτοξεύεται και το κυριότερο να μην τιμωρείται ούτε ένας εκ των υπευθύνων που τα τελευταία 35 χρόνια έφτασαν τη χώρα σε αυτό το σημείο.
Η οργή και η αγανάκτηση είναι πλέον φανερή στο μεγαλύτερο μέρος του φοιτητικού κόσμου (ανεξάρτητα από παρατάξεις και πολιτικές ιδεολογίες) και το ζήτημα που πρέπει να μας απασχολήσει είναι μέχρι πότε οι εκφράσεις διαμαρτυρίας και αποδοκιμασίας της κυβέρνησης θα περιορίζονται σε φραστικές επιθέσεις και συνθήματα και δεν θα λάβουν τη μορφή γενικευμένης βίας, αδικαιολόγητης σαφώς, αλλά απόρροιας της συσσωρευμένης αγανάκτησης.
Τα δύο γεγονότα της τελευταίας εβδομάδας ήταν τυχαία και απλώς συνέπεσαν χρονικά ή είναι η απαρχή μιας γενικότερης έκρηξης ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας; Είναι ξεκάθαρο ότι τα απανωτά μέτρα λιτότητας, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων και η ατιμωρησία του πολιτικού συστήματος έχουν φτάσει μεγάλη μερίδα των Ελλήνων στα όριά της. Οι εν λόγω φοιτητές (δεν έχει σημασία το ότι σπουδάζουν στο εξωτερικό), που καλούνται να σηκώσουν στις πλάτες τους το δυσβάσταχτο βάρος που δημιούργησαν οι προηγούμενες γενιές, είναι απλώς συγκυριακές ομάδες που διαδηλώνουν με γιουχαΐσματα και συνθήματα ή μπορούν να αποτελέσουν εκφραστές μιας ιδιότυπης «επανάστασης»;
Παρ' ότι δεν υπάρχει ακόμα ξεκάθαρη απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα, ένα είναι το σίγουρο: Έχει φτάσει πλέον η ώρα μηδέν για το ελληνικό πολιτικό σύστημα, αλλά και για ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου