O Καποδίστριας ήταν πολύ τίμιος,
άρα έπρεπε να πεθάνει. Καλά να πάθει.
Β.Ραφαηλίδης, «Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους»
1. Το πιο εύκολο (και πονηρό) κόλπο είναι να τα χρεώνεις όλα στον καπιταλισμό και να αρνείσαι ότι η κουλτούρα της ανομίας στη χώρα σου συνιστά πιο σοβαρό πρόβλημα από το οικονομικό χρέος. Αυτή η μεταπολιτευτική κουλτούρα του «όλα επιτρέπονται» φαίνεται να μην κουρεύεται με τίποτα.
2. Διαπραγμάτευση χωρίς συνολικό εθνικό σχέδιο και δίχως πολιτικοκοινωνική στήριξη μοιάζει με την σισύφεια προσπάθεια. Καλές οι κόκκινες γραμμές αλλά ωφελιμότερες οι καθαρές προθέσεις(ηγεσίας & λαού).
3. Ο χαμένος πολιτικός (και οικονομικός) χρόνος δεν θα κερδηθεί με βολονταρισμούς, λεονταρισμούς και νέους ισολογισμούς. Πάνω απ’όλα μας χρειάζεται εμπιστοσύνη στη Δημοκρατία και στους θεσμούς της.
4. Οι «διάσπαρτοι αριστεροί» (συχνά διανοούμενοι και καλλιτέχνες) δύσκολα θα ενταχθούν και δυσκολότερα θα προσαρμοστούν στις γραμμές αναδιοργάνωσης της Σοσιαλιστικής Δημοκρατικής Αριστεράς. Πλαισιώνουν, αλλά δεν αισθάνονται ίσοι με τους άλλους. Άρα δεν πρέπει ν’ αρχίζει από αυτούς η όποια πρωτοβουλία τέτοιου τύπου.
5. Ο πολιτικός/πολιτευόμενος που πλήρωσε όλους τους φόρους του και κατέθεσε ειλικρινές πόθεν έσχες δεν φταίει για την πτώχευση της χώρας; Απαλλάσσεται της ευθύνης και για όλα τα άλλα;
6. Γιατί όταν μιλάμε για το πελατειακό σύστημα κατηγορούμε μόνον αυτόν που «αγοράζει» κι αθωώνουμε αυτόν που «πουλιέται»;
7. Μπορεί να ανήκουν όλα (και όλοι; ) στο Κράτος χωρίς να αναπτύσσονται ένα «παράλληλο κράτος»(νομενκλατούρα) κι ένα σκληρό «παρακράτος» (μηχανισμός καταστολής); Οι αριστεροκρατιστές αυτά δεν τα θυμούνται καθόλου;
Ο καθηγητής Εγκληματολογίας Γιάννης Πανούσης είναι βουλευτής της ΔΗΜ.ΑΡ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου