του Mahdi Darius Nazemroaya*, Global Research
Καθώς η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της πορεύονται προς το κέντρο της Ευρασίας, καταβάλουν προσπάθειες να χειραγωγήσουν το Ισλάμ και να το χρησιμοποιήσουν ως γεωπολιτικό εργαλείο. Μόνο που στη διαδικασία εφαρμογής αυτού του σχεδίου, δημιούργησαν πολιτικό και κοινωνικό χάος. Στα πλαίσια αυτού του σχεδίου προσπάθησαν να επαναπροσδιορίσουν το Ισλάμ και να το εξαρτήσουν από τα συμφέροντα του παγκόσμιου κεφαλαίου, πλασάροντας τη νέα γενιά των λεγόμενων Ισλαμιστών ως πρότυπο κυρίως μεταξύ των Αράβων.
Το σχέδιο επαναπροσδιορισμού του Ισλάμ: Η Τουρκία ως Νέο Μοντέλο και το «Καλβινιστικό Ισλάμ».
Η Τουρκία με την παρούσα μορφή της, παρουσιάζεται σήμερα ως το δημοκρατικό μοντέλο που πρέπει να ακολουθήσουν οι επαναστατημένες αραβικές μάζες. Είναι αλήθεια ότι η Άγκυρα έχει προχωρήσει από την εποχή που απαγόρευε στους Κούρδους να μιλούν και να εκφράζονται δημόσια, παρόλα αυτά όμως η Τουρκία συνεχίζει να μην είναι μια λειτουργική δημοκρατία και θα μπορούσε να την προσομοιάσει κανείς περισσότερο ως μια κλεπτοκρατία με φασιστικές τάσεις.
Ο στρατός εξακολουθεί να παίζει τεράστιο ρόλο στις κρατικές και κυβερνητικές υποθέσεις. Ο όρος «βαθύ κράτος», που υποδηλώνει μια κατάσταση που υφίσταται κρυφά από την κορυφή προς τα κάτω και απαρτίζεται από ασύδοτους φορείς και άτομα, στην πραγματικότητα είναι μια έννοια και ένα μοντέλο προέρχεται από την ίδια την Τουρκία. Τα πολιτικά δικαιώματα εξακολουθούν να μην είναι σεβαστά στην Τουρκία και οι υποψήφιοι για δημόσια αξιώματα πρέπει να εγκριθούν από τον κρατικό μηχανισμό και τις ομάδες ελέγχου του, που προσπαθούν να αποβάλουν όποιον είναι αντίθετος με το καθεστώς (status quo).
Όμως η Τουρκία δεν παρουσιάζεται σαν μοντέλο στους Άραβες, λόγω της δημοκρατικής της μορφής. Παρουσιάζεται σαν τέτοιο, με βάση ένα σχέδιο που επιδιώκει την πολιτικο-κοινωνικο-οικονομική μεταρρύθμιση του Ισλάμ, με τελικό στόχο τον έλεγχο και τη χειραγώγησή του.
Παρά το γεγονός ότι είναι πολύ δημοφιλές, το τουρκικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) κατέστη δυνατόν να συμμετέχει στις εκλογές το 2002, χωρίς να υπάρχει ουσιαστική αντίδραση από τον τουρκικό στρατό και τα τουρκικά δικαστήρια. Πριν από αυτό, υπήρχε ελάχιστη ανοχή για πολιτικό Ισλάμ στην Τουρκία.
Το ΑΚΡ ιδρύθηκε το 2001. Η χρονική στιγμή της ίδρυσης και της εκλογικής του νίκης στις εκλογές του 2002 είναι γεγονότα που συνδέονται με την επαναχάραξη της πολιτικής των ΗΠΑ στην ΝΔ Ασία και στη Βόρειο Αφρική. Το παράδειγμα του ΑΚΡ πρέπει να ενταχθεί σε ένα ευρύτερο σχέδιο χειραγώγησης του Ισλάμ και υποταγής του στην κυρίαρχη νέα παγκόσμια τάξη των καπιταλιστικών συμφερόντων μέσω ενός νέου κύματος «πολιτικού Ισλάμ», όπως είναι το ΑΚΡ.
Με αυτόν τον τρόπο διαμορφώνεται μια εντελώς νέα εκδοχή του Ισλάμ, που τείνει να ονομαστεί «καλβινιστικό Ισλάμ» ή «μουσουλμανική εκδοχή της προτεσταντικής ηθικής». Αυτό το μοντέλο καλλιεργήθηκε ήδη στην Τουρκία του ΑΚΡ και του Ερντογάν, που σήμερα παρουσιάζεται από την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες ως μοντέλο εφαρμογής στην Αίγυπτο και στους Άραβες.
Αυτό το «καλβινιστικό Ισλάμ“, μεταξύ άλλων, δεν εμφανίζεται να έχει κανένα πρόβλημα με τη ρίμπα (Reba) ή τόκο, που απαγορεύεται ρητώς από το Ισλάμ. Να σημειωθεί ότι ο τόκος και το σύστημα που έχει χτιστεί γύρω από αυτόν, είναι το σύστημα που χρησιμοποιείται για να υποδουλωθούν τα άτομα και οι κοινωνίες στις αλυσίδες του χρέους του παγκόσμιου καπιταλισμού. Και ακριβώς σ’ αυτό το πλαίσιο η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (European Bank of Reconstruction and Development EBRD, ΕΤΑΑ), ζητά να γίνουν οι λεγόμενες «δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις» στον αραβικό κόσμο.
Οι οικογένειες των κυβερνώντων στη Σαουδικής Αραβίας και τα Αραβικά Εμιράτα είναι επίσης εταίροι στην υποδούλωση του αραβικού κόσμου σ’ αυτό το παγκόσμιο σύστημα του χρέους. Από αυτή την άποψη το Κατάρ και τα Αραβικά Εμιράτα του Περσικού Κόλπου βρίσκονται στη διαδικασία της δημιουργίας μιας Τράπεζας Ανάπτυξης της Μέσης Ανατολής (Middle East Development Bank) που έχει στόχο να χορηγήσει δάνεια προς τις αραβικές χώρες για την υποστήριξη της «μετάβασής τους προς τη δημοκρατία» τους.
Το όλο θέμα της προώθησης της δημοκρατίας από την Τράπεζα Ανάπτυξης της Μέσης Ανατολής είναι εκ των πραγμάτων μια ιλαροτραγική υπόθεση, καθώς οι χώρες που ελέγχουν την εν λόγω τράπεζα είναι όλες στυγνές δικτατορίες.
Ένα άλλο θέμα που πρέπει να εξεταστεί, είναι το γεγονός ότι αυτή η υποταγή του Ισλάμ στον παγκόσμιο καπιταλισμό προκαλεί εσωτερικές τριβές στο Ιράν.
Ανοίγοντας την πόρτα για μια νέα γενεά Ισλαμιστών
Η ελπίδα της Ουάσινγκτον είναι ότι αυτό το «καλβινιστικό Ισλάμ” θα ριζώσει αν υποστηριχτεί από μια νέα γενιά ισλαμιστών, που θα αναλάβουν τα ηνία της εξουσίας κάτω από τη σημαία των νέων δημοκρατικών κρατών. Αυτές οι κυβερνήσεις θα υποδουλώσουν πράγματι τις χώρες τους υποβάλλοντας τες σε περισσότερο χρέη και πουλώντας το εθνικό πλούτο τους. Θα βοηθήσουν να ανατραπεί η καθεστηκυία τάξη σε ολόκληρη αυτήν την περιοχή που επεκτείνεται από τη Βόρεια Αφρική στη Νοτιοδυτική και Κεντρική Ασία, η οποία μέσα από τη διαδικασία των «επαναστάσεων» οδηγείται σε βαλκανοποίηση και αναδιάρθρωση.
Το Τελ Αβίβ προορίζεται να ασκήσει μεγάλη επιρροή σ’ αυτά τα νέα κράτη. Παράλληλα με αυτό το σχέδιο, θα προωθούν επίσης διαφορετικές μορφές εθνογλωσσικού εθνικισμού και θρησκευτικής μισαλλοδοξίας για να πετύχουν έτι περαιτέρω τη διαίρεση της ως άνω περιοχής.
Η Τουρκία διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο όλο εγχείρημα, γιατί είναι ένα από τα λίκνα αυτής της νέας γενιάς ισλαμιστών.
Η Σαουδική Αραβία παίζει επίσης πολύ σημαντικό ρόλο στην υποστήριξη της μαχόμενης πτέρυγας αυτών των ισλαμιστών.
Αναδιάρθρωση της Γεωστρατηγικής Σκακιέρας από τη Ουάσιγκτον
Η στοχοποίηση του Ιράν και της Συρία, αποτελεί μέρος της ευρύτερης στρατηγικής για τον έλεγχο της Ευρασίας.
Τα κινεζικά συμφέροντα έχουν δεχθεί επιθέσεις παντού στον παγκόσμιο χάρτη.
Το Σουδάν έχει βαλκανοποιηθεί και τόσο το Βόρειο Σουδάν όσο και το Νότιο Σουδάν οδηγούνται σε σύγκρουση.
Η Λιβύη δέχτηκε επίθεση και είναι στο στάδιο της βαλκανοποίησης.
Η Συρία πιέζεται να παραδοθεί και να ευθυγραμμιστεί στον προαναφερθέντα σχειδασμό.
Οι ΗΠΑ και η Βρετανία στην ουσία έχουν ενοποιήσει τα Συμβούλια Εθνικής Ασφάλειας και μέσα από τη διαδικασία αυτή επιτυγχάνεται ο συντονισμός και η ευθυγράμμιση των αρμοδίων φορέων των δυο κρατών, όπως γινόταν στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η στοχοποίηση του Πακιστάν συνδέεται επίσης με την εξουδετέρωση του Ιράν και απειλεί τα κινεζικά συμφέροντα, καθώς και κάθε μελλοντική ενότητα στην Ευρασία. Στα πλαίσια αυτής της στρατηγικής οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ έχουν στρατιωτικοποιήσει τα ύδατα γύρω από την Υεμένη, ενώ παράλληλα, στην Ανατολική Ευρώπη, οι ΗΠΑ ενισχύουν τις στρατιωτικές βάσεις που διαθέτουν στην Πολωνία, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, για να εξουδετερώσουν τη Ρωσία και τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες. Παράλληλα, η Λευκορωσία και η Ουκρανία τίθενται υπό αυξανόμενη πίεση.
Όλα αυτά τα βήματα αποτελούν μέρος μιας στρατιωτικής στρατηγικής για την περικύκλωση της Ευρασίας και τον έλεγχο της ροής ενέργειας προς την Κίνα.
Να ληφθεί υπόψιν ότι η Κούβα και η Βενεζουέλα βρίσκονται υπό αυξανόμενη απειλή.
Η στρατιωτική θηλιά σφίγγεται παγκοσμίως από την Ουάσιγκτον.
Τα νέα ‘δημοκρατικά’ κόμματα αναλαμβάνουν την ηγεσία του αραβικού κόσμου
Μετά από όλα αυτά, φαίνεται ότι τα νέα ισλαμικά κόμματα που διαμορφώθηκαν και καλλωπίστηκαν από τους Αλ-Σάουντ με τη βοήθεια της Τουρκίας θα αναλάβουν την εξουσία στις αραβικές πρωτεύουσες. Τέτοιες κυβερνήσεις θα εργαστούν για να υποδουλώσουν αντίστοιχα τα κράτη τους. Το Πεντάγωνο, το ΝΑΤΟ, και το Ισραήλ μπορούν να επιλέξουν ακόμα και μερικές από αυτές τις νέες κυβερνήσεις για να δικαιολογήσουν νέους πολέμους.
Ας σημειωθεί ότι ο Norman Podhoretz, ιδρυτικό μέλος του Προγράμματος για ένα Νέο Αμερικάνικο Αιώνα (Project for a New American Century, PNAC), το 2008 υπεδείκνυε ένα αποκαλυπτικό μελλοντικό σενάριο στο οποίο το Ισραήλ ξεκινούσε πυρηνικό πόλεμο έναντι του Ιράν, της Συρίας και της Αίγυπτου και άλλων γειτονικών χωρών, στις οποίες συμπεριλαμβάνεται ο Λίβανος και η Ιορδανία.
Αμερικανικές βάσεις γύρω από το Ιράν
Ο Podhoretz περιέγραφε ένα επεκτατικό Ισραήλ, όπως επίσης και ότι οι Ισραηλινοί θα καταλάμβαναν στρατιωτικά τις πετρελαιοπηγές του Περσικού Κόλπου. Αυτό που ήταν περίεργο ήταν ο υπαινιγμός του Podhoretz το 2008, ο οποίος επηρεάστηκε από τη στρατηγική ανάλυση του Κέντρου Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών (Center for Strategic and International Studies, CSIS), ότι το Τελ Αβίβ θα ξεκινούσε πυρηνική επίθεση κατά του αφοσιωμένου Αιγύπτιου συμμάχου του που κυβερνούσε στο Καΐρο, του Προέδρου Μουμπάρακ. Παρά το γεγονός ότι ο Μουμπάρακ δεν είναι πλέον στην εξουσία, το παλαιό καθεστώς εξακολουθεί να κινεί τα νήματα στο Κάιρο. Ο αιγυπτιακός στρατός εξακολουθεί να δίνει διαταγές, όμως είναι πιθανό οι ισλαμιστές να έρθουν στην εξουσία. Και αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι το Ισλάμ εξακολουθεί να δαιμονοποιείται από τις ΗΠΑ και τους περισσότερους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ.
Άγνωστο μέλλον: Τι ακολουθεί;
Οι ΗΠΑ, η ΕΕ και το Ισραήλ προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τις αναταραχές στον τουρκο-αραβο-ιρανικό κόσμο, συμπεριλαμβανομένου του πολέμου στη Λιβύη και την υποστήριξη μιας ισλαμικής εξέγερσης στη Συρία, για να επιβάλουν τους δικούς τους στόχους. Μαζί με τους Αλ-Σάουντ, προσπαθούν να διαδώσουν την «fitna» ή τη διάσπαση των λαών της νοτιοδυτικής Ασίας και της Βόρειας Αφρικής.
Η ισραηλινο-Khaliji στρατηγική συμμαχία, που σχηματίστηκε από το Τελ Αβίβ και τις κυβερνούσες αραβικές οικογένειες στον Περσικό Κόλπο, είναι ζωτικής σημασίας στο θέμα αυτό.
Στην Αίγυπτο η κοινωνική αναταραχή δεν τέλειωσε καθόλου και οι άνθρωποι γίνονται ολοένα πιο ριζοσπαστικοί. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να γίνονται κάποιες παραχωρήσεις από τη στρατιωτική χούντα. Το κίνημα διαμαρτυρίας αρχίζει τώρα να θέτει στο μικροσκόπιο το ρόλο του Ισραήλ και τη σχέση του με τη στρατιωτική χούντα.
Στην Τυνησία επίσης, το λαϊκό κίνημα ριζοσπαστικοποιείται.
Η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοι της παίζουν με τη φωτιά. Μπορούν να πιστεύουν ότι αυτή η χαοτική περίοδος αποτελεί εξαιρετική ευκαιρία για την αντιπαράθεση με το Ιράν και τη Συρία. Η αναταραχή που έχει ριζώσει στο τουρκο-αραβο-ιρανικό κόσμο θα έχει απρόβλεπτα αποτελέσματα. Η ανθεκτικότητα των λαών του Μπαχρέιν και της Υεμένης στη συνεχιζόμενη και αυξανόμενη κρατική βία δείχνει την άρθρωση ενός συνεκτικότερου αντιαμερικανικού και αντισιωνιστικού κινήματος διαμαρτυρίας.
Ο *Mahdi Darius Nazemroaya είναι ειδικός για θέματα Μέσης Ανατολής και Κεντρικής Ασίας. Είναι επιστημονικός συνεργάτης του Κέντρου Έρευνας για την Παγκοσμιοποίηση (CRG).
Πηγή: Κέντρο Έρευνας για την Παγκοσμιοποίησηhttp://ideopigi.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου